Unmasking The Viral Paradigm.

1.Polish

„To elementarne, mój drogi Watsonie” – demaskowanie paradygmatu wirusowego

Brytyjski naukowiec zajmujacy sie pielegniarstwem, dr Roger Watson, przytoczyl niedawno kanadyjskie badanie przeprowadzone przez Banerjee i wsp. jako przyklad stosowania odpowiednich kontroli w „izolacji wirusa”. Artykul Watsona ukazal sie w dzienniku „ Toby’ego Younga, The Daily Skeptic” który rzekomo istnieje w celu rozpowszechniania pogladów, których inni nie chca publikowac.
W cytowanym badaniu w rzeczywistosci nie udowodniono zadnego zjawiska wirusowego, poniewaz nie wykorzystano w nim oczyszczonych czastek jako zmiennych niezaleznych. Do komórek nerki malpy (Vero E6) dodano jedynie zanieczyszczone (surowe) próbki kliniczne od pacjenta bez zadnej odpowiedniej kontroli. Zaobserwowano pózniejsze zjawiska, które nastepnie uznano za dzialanie „wirusa”, stad przypuszczalnie nazwano je „efektem cytopatycznym”. Podobnie wyekstrahowano RNA uzyty do sekwencjonowania tak zwanego „genomu wirusa” – nie z jakichkolwiek oczyszczonych czastek, o których potwierdzono pochodzenie wirusowe, ale z zanieczyszczonego supernatantu komórek Vero E6 zastosowanych w Banerjee i in . Powstaly „zsekwencjonowany genom” nie byl czyms takim. Byl to wyrób cukierniczy modelowany in silico, wytworzony z tego samego zanieczyszczonego supernatantu. Te nienaukowe twierdzenia stanowia podstawe obecnego „konsensusu” co do sposobu przeprowadzenia „izolacji i sekwencjonowania wirusa”, mimo ze zostaly odrzucone The Perth Group . kilkadziesiat lat temu przez naukowców z wskazal dr Watsonowi w wiadomosciach e-mail Na wszystkie te odstepstwa od metody naukowej jeden z nas (CM) . Doktora Watsona poproszono takze o wyjasnienie swojego stanowiska w odniesieniu do tych dowodów, które sa anormalne, jesli chodzi o metode naukowa i paradygmat wirusologii. Poczatkowa odpowiedz Watsona pominela pytanie. Podczas dalszego badania Watson grzecznie wskazal, ze nie wzial pod uwage tych konkretnych anomalii i dlatego bedzie musial dokladniej rozwazyc brak waznych kontroli zastosowanych przez Banerjee i wsp. Watson stwierdzil dalej, ze cala ta debata „ byla wskazówka do artykulu o tym, dlaczego dowody nie przekonaja tych, którzy wierza w wirusy”. W pelni sie zgadzamy.
Te konkretne wiadomosci e-mail sa jednym z przykladów komunikatora ujawniajacego liczne anomalie wspólczesnej wirusologii osobom, które koncepcyjnie sa zaangazowane w ten paradygmat. Zamiast móc spojrzec na to, co zostalo zaprezentowane z calkowicie dystansem, zwykle uciekamy sie do wzmocnienia tego wadliwego, dotknietego anomalia paradygmatu, próbujac odrzucic wiadomosc, albo pomijajac zadawane pytania, albo atakujac reklame komunikatora hominem .
Doktor Watson spróbowal tego pierwszego, ale (przy tej okazji) powstrzymal sie od zrobienia tego drugiego.
Z calym szacunkiem argumentujemy, ze ta odpowiedz w dalszym ciagu stanowi strategie ukrycia, majaca na celu ukrycie nieznajomosci zastrzezen wspólczesnej „izolacji wirusów”, które sa aksjomatyczne w wirusologii. Ten rodzaj manewru obronnego zostal wczesniej zidentyfikowany zarówno przez Thomasa Kuhna (1962), jak i Stephena Cole'a (1983). Kuhn argumentowal, ze naukowcy odrzucaja anomalne dane, które potencjalnie podwazaja istniejacy konsensus, próbujac zachowac pewnosc. Te odrzucenia, które (za Kuhnem ) zostaly udowodnione przez Stephena Cole’a we wspólczesnej nauce, sa zasadniczo dzialaniami obronnymi, podobnymi do odruchowych reakcji.
W tym przypadku wysoce przekonujace dane zaprezentowano obserwacyjne (CM), które wzbudzily powazne watpliwosci co do prawdziwosci tego przyjetego „konsensusu” w sprawie izolacji wirusa. Niektórzy naukowcy argumentowali nawet, ze tego rodzaju obserwacje smiertelnie szkodza calej koncepcji „ choroby wirusowej ”. Ten tak zwany „konsensus” w sprawie izolacji „wirusowej” jest warunkiem koniecznym zarówno utrzymania , jak i rozwoju obecnego paradygmatu wirusologii i jej twierdzen o „izolacji wirusa”. Podazajac za Kuhnem i Cole'em, osoby takie jak Watson, które wydaja sie bardzo zaangazowane w ten paradygmat, nieuchronnie zapewnia odruchowa reakcje , odrzucajac wszelkie anomalne obserwacje. Twierdzimy, ze ta wymiana e-maili jest skromnym przykladem przedwczesnego zamkniecia debaty na temat zaobserwowanych anomalii w twierdzeniach wspólczesnej wirusologii o „izolacji wirusa”. Coraz wieksza liczba naukowców wzywa obecnie do podjecia ostatecznych eksperymentów w celu sprawdzenia prawdziwosci twierdzen wirusologów.

2.English

‘It’s Elementary My Dear Watson’ – Unmasking The Viral Paradigm

The British nursing academic, Dr Roger Watson, recently cited a Canadian study by Banerjee et al as an example of adequate controls being used in “viral isolation”. Watson’s article appeared in Toby Young’s The Daily Sceptic which purports to exist for airing views others refuse to publish.
The cited study actually failed to prove any viral phenomenon because it did not use purified particles as independent variables. Only impure (crude) clinical samples from a patient were added to monkey kidney (Vero E6) cells without any suitable control. Subsequent phenomena were observed which were then claimed to be the actions of a ‘virus’ hence presumptively termed ‘cytopathic effect’. Similarly, the RNA used for sequencing the so-called ‘viral genome’ was extracted – not from any purified particles proven to be of viral origin – but from the contaminated supernatant of the Vero E6 cells used in Banerjee et al. The resulting ‘sequenced genome’ was no such thing. It was an in silico modelled confection created from the same contaminated supernatant. These unscientific claims inform the current ‘consensus’ on how to do ‘viral isolation and sequencing’, despite having been rebutted by The Perth Group of scientists decades ago.
All of these deviations from scientific method were pointed out to Dr Watson in e-mail messages by one of us (CM). Dr Watson was also asked to explain his stance in relation to this evidence which is anomalous viz a viz the scientific method and the paradigm of virology. Watson’s initial response sidestepped the question. On further probing, Watson politely indicated that he had not considered these particular anomalies and thus would need to give further thought to the lack of valid controls used by Banerjee et al. Watson further stated that this whole debate “was cue to an article on why those who believe in viruses will not be convinced by the evidence”. We fully agree.
These particular e-mail messages are one example of a messenger exposing the multiple anomalies of modern virology to those who are conceptually invested in that paradigm. Instead of being able to look at what has been presented with a fully detached eye, the usual recourse is to bolster that failing anomaly-stricken paradigm by trying to dismiss the message, either by side stepping the questions posed, or by attacking the messenger ad hominem.
Dr Watson attempted the former but (on this occasion) resisted doing the latter.
We respectfully argue that this response is still a strategy of deflection to cover up ignorance of the caveats in modern day ‘viral isolation’ which are axiomatic within virology. This sort of defensive manoeuvre was previously identified by both Thomas Kuhn (1962) and Stephen Cole (1983). Kuhn argued that scientists reject anomalous data which potentially break down the existing consensus as a means of trying to maintain certainty. These rejections, which (after Kuhn) were proved by Stephen Cole to occur within modern science, are essentially defensive actions similar to knee-jerk responses.
In this case, highly convincing observational data was presented (by CM) casting grave doubt over the veracity of this accepted ‘consensus’ on viral isolation. Some scientists have even argued that these sorts of observations fatally damage the whole concept of ‘viral disease’. This so-called ‘consensus’ on ‘viral’ isolation is a necessary condition for both maintaining and advancing the current paradigm of virology and its claims of ‘viral isolation’. Following Kuhn and Cole, those like Watson who seem very heavily invested in this paradigm will inevitably provide a knee-jerk response to reject any anomalous observations. We argue that this e-mail exchange is a modest example of premature closure of debate on the observed anomalies about modern virology’s claims of ‘viral isolation’. A growing number of scientists are now calling for definitive experiments to be undertaken on the veracity of the virologists’ claims.